Mijn naam is Monique Klaassens en ik kom uit een familie vol vrouwen. We hebben geheimen en we roddelen. Weten het beter dan een ander en drinken liters koffie bij het kaarten. We hebben lol, we hebben mannen. We baren kinderen en krijgen kleinkinderen. Zijn ongesteld, raken in de overgang, gaan rustig of luidruchtig dood.
We scheiden, zijn onwankelbaar trouw, op die ene tante na. We doen geheimzinnig over de familie en we kunnen zwijgen als het moet. We schrijven een kleine geschiedenis samen. We lezen.
Ik ben de enige schilder en ik schilder ze. Allemaal.
In je gezicht zie ik je vader, je moeder, je vrienden en je kleuterjuf. Jouw kinderen en jouw kleinkinderen. In hun ogen zie ik mijn ogen, mijn vader, moeder, mijn vrienden en kleuterjuf. Mijn kinderen en mijn kleinkinderen. Kijken naar een portret is een zelfportret.
In 1980 maakte ik een tussenstop van een paar jaar in het Zen centrum van Los Angeles. Maezumi Roshi was de residerende en inspirerende Japanse abt. Deze jaren vormen en kleuren nog steeds mijn leven. Mijn werk als schilder en docent zijn altijd verweven met Zen en meditatie.
🧶 Voormalige wolfabriek 🧶
De ateliers in dit ruimtelijke pand liggen in een vierkant rondom een gezellige patio. Deze patio is door een aantal kunstenaars omgetoverd tot tuin, waardoor er een fijne buitenruimte is gecreëerd.